De liefde voor zwart
De krachtige samenwerking tussen Peter Lindbergh en Azzedine Alaïa
Peter Lindbergh en Azzedine Alaïa, de fotograaf en de couturier, werden verenigd door hun liefde voor zwart, een liefde die ze zowel in zilverdruk als in effen kleuren zouden cultiveren. Lindbergh koos onophoudelijk voor zwart en wit om zijn zoektocht naar authenticiteit in de gezichten die hij aan het licht bracht aan te geven. Alaïa gebruikte het monochrome van tijdloze kleding om ware sculpturen voor het lichaam te creëren.
In dit boek wordt de unieke dialoog tussen beide kunstenaars in druk vereeuwigd. De beelden illustreren hun gemeenschap van geest, zijn een viering van hun artistieke partnerschap en getuigen van hun historische prestaties op het gebied van fotografie en mode.
Ondanks hun geografisch tegengestelde oorsprong, streefden Lindbergh en Alaïa dezelfde horizonten na. Terwijl Lindberghs reputatie in Duitsland groeide dankzij zijn werk voor het tijdschrift Stern en hij in 1978 zijn studio in Parijs oprichtte, was Alaïa de in discretie gehulde couturier wiens verfijnde technieken een gekoesterd geheim waren onder de belangrijkste klanten van de Haute Couture.
Alaïa werd de architect van lichamen, die hij onthulde en onthulde, terwijl Lindbergh ze onderscheidde door hun ziel en persoonlijkheid te belichten. Stap voor stap werden zij de scheppers die hun respectieve disciplines domineerden. Beiden verwierpen elke kunstgreep die afleidde van hun ware onderwerp, en het is met groot gemak dat zij samenkwamen voor een aantal krachtige samenwerkingen.
Gedeelde inspiraties en esthetische waarden zijn zichtbaar in al hun werk. Een strand in Le Touquet en de straten van het oude Parijs verwijzen naar een wederzijdse liefde voor zwart-wit films en weidse vergezichten. De achtergrond van een machinekamer illustreert voor de een de herinnering aan een industrieel Duits landschap en verwijst naar de buitensporige passie voor functioneel design en architectuur van de ander.
De kleding van Alaïa fungeert als voetstuk voor de glimlach en de ogen van de vrouwen die ze dragen: Nadja Auermann, Mariacarla Boscono, Naomi Campbell, Anna Cleveland, Dilone, Lucy Dixon, Vanessa Duve, Helene Fischer, Pia Frithiof, Jade Jagger, Maria Johnson, Milla Jovovich, Lynne Koester, Ariane Koizumi, Yasmin Le Bon, Madonna, Kristen McMenamy, Tatjana Patitz, Linda Spierings, Tina Turner, Marie-Sophie Wilson, Lindsey Wixson.
Voor Lindbergh, die zijn bekendheid bouwde op de beelden van deze supermodellen, is de authenticiteit van hun trekken het enige dat telt. Het resultaat is een krachtige zwart-witcatalogus die galmt van waarachtigheid en schoonheid.
Het boek hoort bij de tentoonstelling Azzedine Alaïa, Peter Lindbergh in de Fondation Azzedine Alaïa, 18 rue de la verrerie, Parijs, Frankrijk.
Met bijdragen van Fabrice Hergott, directeur van het Musée d’Art Moderne de la Ville de Paris, Paolo Roversi, fotograaf, en Olivier Saillard, modehistoricus en directeur van de Fondation Azzedine Alaïa, Parijs.
De fotograaf
Peter Lindbergh (1944-2019) was een meester in zijn vak en heeft zijn sporen verdiend in de geschiedenis van de fotografie. Zo schoot hij de eerste Amerikaanse Voguecover onder hoofdredactrice Anna Wintour en bracht hij voor het eerst een groep jonge vrouwen samen die de supermodellen van de jaren ’90 zouden worden, en talrijke tentoonstellingen in gerenommeerde instellingen zoals het Victoria & Albert Museum in Londen en het Centre Pompidou in Parijs, alsook solotentoonstellingen in het Hamburger Bahnhof, het Berlijnse Museum voor Hedendaagse Kunst, het Bunkamura Museum of Art in Tokio, het Pushkin Museum of Fine Arts in Moskou en het Kunstpalast in Düsseldorf.