Een empathische lens
Robert Doisneau’s oog voor alles wat menselijk is
Robert Doisneau is net zo gevoelig voor menselijk lijden als voor de eenvoudige genoegens van het leven. Hij is een van de meest gevierde exponenten van de Photographie humaniste die de jaren 1950 overspoelde. Doisneau werd vooral gekoesterd om zijn portretten van Paris. Hij toonde een uniek vermogen om charismatische personages, onderhoudende episodes en vluchtige momenten van humor en genegenheid te vinden en perfect in te lijsten.
Paris
Deze uitgebreide Doisneau-collectie is een samenvatting van een spectaculaire carrière en bevat al zijn meest geliefde beelden van Parijs naast veel minder bekende composities die zich evenzeer verheugen in “de gewone gebaren van gewone mensen in gewone situaties”. De vele citaten van de fotograaf in het boek dompelen de lezer onder in Doisneau’s gedachten en geven verbale uitdrukking aan de gevoeligheid, warmte en humor die zijn foto’s kenmerken.
Door de foto’s worden we meegevoerd naar de grimmige buitenwijken van Doisneau’s jeugd; de wereld van handarbeid waarvan hij de noblesse zo bewonderde; en naar de studio’s van de vele baanbrekende kunstenaars die Doisneau vastlegde in momenten van reflectie en creativiteit. Een aantal kleurenfoto’s van de getransformeerde buitenwijken uit Doisneau’s jeugd onthullen een ander, kritischer oog van de meesterfotograaf.
Voor deze nieuwe monografie over alle aspecten van het leven en oeuvre van Robert Doisneau had zijn oude vriend en TASCHEN-auteur Jean Claude Gautrand onbeperkte toegang tot het uitgebreide fotoarchief Atelier Robert Doisneau. Het voorwoord is van Doisneau’s dochters Francine Deroudille en Annette Doisneau.
De auteur van Robert Doisneau. Paris
Jean Claude Gautrand (1932-2019) was een van Frankrijks meest vooraanstaande kenners van de fotografie. Als actief fotograaf sinds 1960 maakte hij ook naam als historicus, journalist en criticus, met talrijke publicaties waaronder zijn TASCHEN boeken over Brassaï (2004), Paris. Portrait of a City (2011), Robert Doisneau (2014) en Eugène Atget. Parijs (2016).